"نيچه در طول زندگي‌اش هميشه افكار خود را در دفترهاي يادداشت يا برگ‌هاي كاغذي كه با خود حمل مي‌كرد ثبت مي‌كرد. بدين ترتيب او عملاً همه‌جا مي‌توانست نويسندگي كند. ]...[ او معمولاً اين يادداشت‌ها را نگه مي‌داشت و بر پايه‌ي آنها دست‌نوشته‌هاي آثار چاپ‌شده‌اش را تهيه مي‌كرد، و در نتيجه شمار بسياري از آنها محفوظ ماند. ارتباط ميان دست‌نوشت‌هاي نيچه و آثار چاپ‌شده‌اش در طول دوران زندگي‌اش دستخوش تغيير شده است. در حالي كه آثار چاپ‌شده هرگز كل محتواي يادداشت‌ها را در بر نمي‌گرفت، تنها پس از 1885، يعني پس از تكميل چنين گفت زرتشت، بود كه اختلاف بنياديني ميان آن‌چه نيچه در يادداشت‌هاي خود ثبت مي‌كرد و آن‌چه به شكل مشخصي به دست چاپ مي‌سپرد به‌تدريج بالا گرفت. در حقيقت، نيچه احساس مي‌كرد كه در حال بيگانه‌شدن با واسطه و رسانه‌اي است كه تا كنون به آن اعتماد كرده است. 'اراده‌ي معطوف به قدرت'، بزرگ‌ترين و بلندپروازانه‌ترين پروژه‌ي ادبي آخرين سال‌هاي زندگي نيچه، كه او هرگز آن را به چاپ نرساند ــ‌و تنها پس از مرگ‌اش بود كه خواهرش آن را جمع كرد و به ناشر سپرد‌ــ در دل همين يادداشت‌ها جاي دارد، يادداشت‌هايي كه از آوريل 1885 تا اوت 1888 را در بر مي‌گيرد." (از پيش‌گفتار كتاب)