امپراتوري ايران از حاكميت پادشاهان پارس در جنوب ايران برخاسته است. اين خاندان شاهي توانست بيش از دو قرن، شرق باستان را از لحاظ سياسي به يك‌پارچگي و وحدت برساند. قلمرو زمامداري پارسيان از سواحل آسياي صغير و ليبي تا بيابان‌هاي آسياي ميانه و شبكة رودخانة سند را دربر مي‌گرفت و اين گسترة پهناور، كليتي فرهنگي و سياسي را تشكيل مي‌داد. كتاب حاضر، به بررسي تاريخي اوليه از امپراتوري پارسيان اختصاص دارد. نويسنده ضمن اشاره به تعاريف و مقوله‌هاي قراردادي كه به منزلة شالوده‌هايي براي پژوهش دربارة دورة هخامنشي است، به شرح خاستگاه زمامداري پارسيان، سياست، پايتخت‌ها، مذهب، زبان، اقوام و افسانه‌هاي مربوطه مي‌پردازد. برخي از عنوان‌هاي مطالب كتاب عبارت‌اند از: آشور و همسايگان آن؛ بابل، عيلام و پارس؛ زمينه‌هاي برآمدن كوروش؛ پاسارگاد و كمبوجيه؛ كوه بيستون: ماجراي داريوش؛ خشايارشاي اول، دستاورد پدر و امپراتوري؛ پرسپوليس؛ پاسارگاد؛ و فرمانروايان ديني و اديان سلطنتي.