كتاب حاضر مشتمل بر بررسي مناسبات ايرانيان عصر هخامنشي، به ويژه سياست پادشاهان اين سلسله با قوم يهود است. نويسنده پس از اشاره‌اي به پيشينه‌ي تاريخي عبرانيان و قوم بني‌اسرائيل و همچنين عملكرد امپراتوري‌هايي چون آشور و بابل در برخورد با قوم يهود، سپس روابط يهوديان با شاهنشاهي هخامنشي را از آغار شكل‌گيري اين سلسله تا پايان آن و هجوم اسكندر مقدوني به ترتيب و تفكيك دوران حكمراني هر پادشاه بررسي مي‌كند. وي افزون بر سياست مذهبي هخامنشيان، وضعيت يهوديان در عصر هر پادشاه، اقداماتي چون دستور بازسازي معابد يهوديان در اورشليم در دوره‌هاي مختلف و مراجعت يهوديان به سرزمين خود به مسائلي چون انگيزه و هدف پادشاهان هخامنشي در توجه و حمايت از قوم يهود و بررسي متون و منابع يهودي نيز مي‌پردازد. بخش سوم كتاب با عنوان "آغاز عصر نويسندگان و مفسرين متون مذهبي"، مربوط به اصلاحات عزرا و نحيما، تأثيرپذيري يهود از فرهنگ و آيين ايرانيان و همچنين سياست و اقتصاد يهود در عصر حكومت هخامنشيان است. نويسنده معتقد است حمايت پادشاهان هخامنشي از قوم يهود كه وفاداري اين قوم نسبت به پارسيان را در تمام دوران هخامنشي در پي داشت، جدا از سياست تسامح مذهبي و تفكر همزيستي مسالمت‌آميز ملت‌ها، شايد تا حدي به خاطر موقعيت حساس سرزمين اورشليم به لحاظ جغرافيايي (مجاورت با مصر و درياي مديترانه) نيز بوده است. كتاب با مقدمه‌اي از دكتر محمدابراهيم باستاني‌پاريزي و محمود دامغاني آغاز و با فهرست منابع فارسي و انگليسي به پايان مي‌رسد.