تعريف حقيقت و بسياري از مفاهيم و موضوعاتي كه انسان در زندگي با آنها روبه‌رو است و نيز چگوني دست‌يابي به آنها، يكي از دغدغه‌هاي بشر در طول زندگي است. فيلسوفان بسياري در طول تاريخ اين مسائل را مورد توجه قرار داده‌اند. هريك از اين بزرگان در فلسفۀ خاص خود كوشيده‌اند به سوالات بسياري هم‌چون تعريف حقيقت، اخلاق، خوبي، بدي، زيبايي، ماهيت اصلي روح و سرچشمۀ اشيا و اطلاق يا نسبت هريك از اين مفاهيم پاسخ گويند. هگل از جمله فيلسوفان برجستۀ آلماني است كه رساله‌هاي متعددي در باب مفاهيم و ماهيت‌هاي موجود در زندگي بشر، روند تاريخي حيات بشر، غايت بشريت و چگونگي بروز تحولات در طول تاريخ به نگارش درآورده است. از آن جمله دو رسالۀ «پديدارشناسي روح» و «زيباشناسي» است كه در مجموعۀ حاضر مقدمه‌هاي وي بر اين دو رساله به نگارش درآمده است. رسالۀ نخست شامل آرا و انديشه‌هاي هگل در خصوص ماهيت روح، چگونگي حركت آن براي رسيدن به حقيقت غايی و مقصد متعالي آن است. در رسالۀ دوم نيز نظريات او در باب تعريف زيبايي و انواع آن، حدود زيبايي، شناخت زيبايي اصيل و مبحث مطلق يا نسبي بودن بيان شده است. لازم به ذكر است هگل عادت داشت براي هريك از آثار فلسفي‌اش مقدمه‌اي بنويسد؛ چنين مقدمه‌هايی ضمن آن كه مدخلي بر آن آثار بود، چنان تقرير و تدوين مي‌شد كه در بيش‌تر موارد، ارزش رساله‌اي فشرده و مستقل را مي‌يافت؛ اطلاعاتی مقدماتي از موضوع‌ها و مسائلي كه در صفحه‌ها و فصل‌هاي متن مطرح مي‌شود. خواندن اين مقدمه، خواننده را با آنچه پس از آن از نظرش خواهد گذشت، آشنا مي‌كند.