در اين كتاب گزيده‌اي از يادداشت‌هاي "فريدريش ويلهلم نيچه "( 1844ـ 1900) فيلسوف آلماني در باب معرفت‌شناسي، فلسفه، حقيقت و فرهنگ فراهم آمده است . عناوين برخي از مباحث كتاب عبارت‌اند از :فرهنگ، فلسفه، يونانيان، تاريخچه كتاب فيلسوفات نيچه، در باب شوق به حقيقت، حقيقت و دروغ به مفهومي غير اخلاقي، و فلسفه در زمان عسرت .مترجم در مقدمه كتاب مي‌گويد" :نيچه نخستين كسي بود كه دريافت نفس حقيقت و معرفت براي انسان مدرن مسئله ساز شده‌اند . نظريه او در مورد بي‌ارزش شدن حقيقت و معرفت در واقع بدين معناست كه براي انسان مدرن آخر قرن نوزدهم، مسئله اصلي ديگر نه شناخت طبيعت (به سبك اسلاف قرن هفدهمي‌اش)، كه شناخت خود اين شناخت است .از نظر نيچه حقيقت چيزي نيست جز استعاره‌ها و دروغ‌هايي كه جامعه بر فرد تحميل مي‌كند .اين دروغ‌ها ضامن بقاي جامعه و فرد و از اين رو براي هر دوي آنها مفيد و سودمندند . ولي نيچه از سوي ديگر به وجود حقايقي مضر و مرگبار اشاره مي‌كند، و در تفسير خويش از تنش ميان حقيقت و زيبايي تا آن جا پيش مي‌رود كه مي‌گويد : اگر زيبايي و هنر نبود، آدمي در نتيجه اثرات مهلك حقيقت و ميل به حقيقت نابود مي‌شد...به لحاظ تاريخي و فرهنگي نيهيليسم بي‌شك مهم‌ترين و بنيادي‌ترين مفهوم در تفكر فلسفي نيچه است .نظريه نيچه در باب نيهيليسم، كل تاريخ تمدن غربي، يعني تمدن سقراطي ـ مسيحي را در برمي‌گيرد و في‌الواقع در حكم نقطه اوج نقد تبارشناسي نيچه از دست‌آوردها و ارزش‌هاي بنيادين اين تمدن است ."