بررسي علل گسترش فرقههاي «خوارج» در شمال «آفريقا» و تحليل تاريخي آن است. در اين اثر که جهت دانشجويان و محققان رشتههاي تاريخ اسلام و تاريخ تمدن اسلامي نگاشته شده است، ضمن بيان برخي از مهمترين عقايد خوارج، علل گرايش بربرها به فرقههاي مختلف خوارج و ابعاد و ريشههاي جغرافيايي، تاريخي، سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي اين مساله پرداخته شده و انگيزههاي تبليغي خوارج براي گسترش انديشه خارجيگري بيان گرديده است. نويسنده علت موفقيت نسبي گسترش تفکرات خارجيگري در شمال آفريقا مانند طرابلس و مغرب (مراکش) و زمينههاي پذيرش اين نوع تفکر در اين منطقه از آفريقا را دور بودن اين منطقه از مرکز حکومتهاي اسلامي در قرون اول و دوم هجري يعني دمشق و بغداد عنوان کرده و ضعف سلطه سياسي و اجتماعي امويان و عباسيان را نيز عامل ديگري براي رشد و گسترش تفکرات خارجيگري دانسته است. نويسنده همچنين کوشيده است با تکيه بر دادههاي منابع، فرايند شکلگيري اين نوع از حکومتها را در مقاطعي از تاريخ اسلام بازکاوي نمايد.