هيچ شيوه‌اي همچون راهکار مهر و محبت در پرورش آدمي مؤثر نيست؛ چرا که محبت موجب همساني و همراهي مي‌شود. مهرباني اگر با صداقت توأم باشد در سلامت روان و اعتدال روحي انسان نقشي بسزا ايفا مي‌کند؛ چرا که وقتي انسان در محيطي آکنده از محبت رشد مي‌کند در مي‌يابد که ديگران را دوست بدارد و در اجتماع، رفتاري انساني داشته باشد. از سويي، زندگي با محبت، انگيزة تلاش و خلاقيت را نيز افزايش مي‌دهد. به واقع محبت است که آدمي را به سرحدّ کمال مي‌رساند. در کتاب حاضر سعي بر آن است تا با تکيه بر مثال‌ها و نمونه‌هايي مستدل ديني، اجتماعي و روان‌شناختي نقش محبت در پيشبرد اهداف انسان در زندگي شرح داده شود.