پژوهشي است اجتماعي و حقوقي در مورد راههاي پيشگيري از جرم و جنايت در ايران. در پژوهش حاضر با استفاده از آموزه‏هاي اسلامي و نظام حقوقي و سياسي حاكم بر جمهوري اسلامي ايران و قوانين عادي كشور راهكارهاي صحيح و غيرصحيح پيشگيري از جرم بررسي گرديده است. نگارنده اجراي صحيح فريضه امر به معروف و نهي از منكر را در پيشگيري از جرم و جنايت و گسترش فحشاء و منكرات بسيار حساس ارزيابي كرده و موادي از قانون اساسي را كه در اين امر وارد شده است را مورد ارزيابي قرار مي‏دهد. وي افراط و تفريط در پيشگيري از جرم، مجازات علني مجرمان و پيشگيري عملي از جرم توسط مردم عادي را از آسيب‏هاي پيش روي اين مسأله عنوان كرده و راهكارهايي را در اين زمينه ارايه نموده است.