يكي از مسائل مهم در مطالعۀ تاريخ شرق، مهاجرت قبايل ترك مستقر در آسياي ميانه در طول قرون متمادي به مناطق غربي آسيا و قدرت يافتن ايشان است. تشكيل سلسله‌هاي عظيم و قدرتمند در فاصلۀ قرون چهارم تا دهم هـ.ق در ايران شاهدي بر اين مدعاست. اما تشكيل امپراتوري عثماني در تركيۀ امروزي و حيات ششصد سالۀ آن را مي‌توان به عنوان بهترين مثال براي قدرت گرفتن تركان در نواحي غربي آسيا ذكر كرد. «هامر پورگشتال»، شرق شناس اتريشي، در اثر خود -مجموعۀ حاضر- حيات سياسي در تحولات اين امپراتوري را با جزئيات بسيار مورد مطالعه قرار داده است. در مجلد سوم از اين مجموعه نويسنده به موضوعاتي هم چون جلوس سلطان محمد سوم، قتل شاهزادگان به منظور جلوگيري از شورش عليه شاه، شورش‌هاي دايمي در درون ساختار سياسي امپراتوري، جنگ با اروپائيان در جزاير درياي مديترانه، جلوس سلطان مصطفي اول و حملۀ او به لهستان، و مراودات با ايران و تبادل سفير با دول شرقي و اروپايي اشاره كرده است.