عباس ميرزا سالار لشكر، پسر دوم عبدالحسين ميرزا فرمان فرما است. او كه با جد خود، عباس ميرزا نايب السلطنه (وليعهد فتح‌علي شاه قاجار) هم‌نام است، از دو سو با خانواده‌اي سلطنتي قاجار خويشاوند مي‌باشد. پدرش، عبدالحسين ميرزا، پسر فيروز ميرزا، يكي از اولاد نايب‌السلطنه و مادرش عزت‌الملك، نوۀ اميركبير و خواهر محمدعلي شاه قاجار بود. بدين‌ترتيب ناصرالدين شاه جد سالار لشكر و مظفرالدين شاه پدربزرگ او بود و محمدعلي شاه و احمد شاه نيز دايي او بودند. زندگي كوتاه عباس ميرزا در محرم 1308 هـ . ق در سال چهل و چهارم سلطنت ناصرالدين شاه آغاز شد و در سال دهم سلطنت رضاشاه پهلوي در سال 1314 هـ . ق به پايان رسيد. زمانۀ عباس ميرزا، زمانه‌اي در حال گذار بود و مسائلي مانند تجددخواهي، وطن‌پرستي، استعمار، انقلاب‌هاي سياسي و اجتماعي ايران را دستخوش تغييرات بنيادين كردند و سرانجام باعث سقوط سلطنت قاجاري و روي كار آمدن سلسلۀ پهلوي شدند. به طور كلي چهار نفر در تكوين و شكل‌گيري شخصيت سياسي و اجتماعي عباس ميرزا سالار لشكر به صورت غيرمستقيم نقش داشتند. عباس‌ميرزا نايب‌السلطنه، ناصرالدين شاه، اميركبير و پدرش عبدالحسين ميرزا فرمانفرما. عباس‌ميرزا به نقل از كساني كه او را مي‌شناختند، شخصي كم‌حرف، كمي خجول و بي سر و صدا بود. او از جواني به ضعف شديد قوۀ بينايي دچار بود و از آن رنج مي‌برد. شايد يكي از دلايلي كه از امور نظامي دل كند و به كارهاي اداري و حكومتي پرداخت، همين ضعف بود. او به مطالعه، تفكر و نوشتن علاقۀ بسيار داشت. در كتاب حاضر زمانه، زندگي وكارنامۀ سياسي و اجتماعي سالار لشكر به تفصيل شرح داده شده است.