در جنوب اصفهان، در كنارۀ رود زاينده‌رود، كوه پرشيبي معروف به كوه صفه سربرافراشته است. كوه صفه، كوهي است سخت برجسته كه از فراز آن چشم‌اندازي ستودني از اصفهان و حومه را مي‌توان ديد. در اين‌جا بازمانده‌هاي دژي بلندنام، معروف به شاه‌دژ وجود دارد. در گذشته اين دژ به اصفهان مشرف بود و به اين دليل پيشواي اسماعيليان، احمد بن ملك بن عطاش، آن را فرو گرفت، وي در اصفهان مي‌زيست و در آن ولايت پيشوا و مبلغ بزرگ اسماعيليان بود. از جمله هنرهاي ابن عطاش تسلط بر موسيقي بود و شاگرداني نيز داشت. وي به دستاويز درس دادن به برخي از جوانان خدمتكار شاه و دختران جوان خدمتگزار در دربار ملكشاه كه در اين دژ بودند، پيوسته به شاه‌‌دژ مي‌رفت و بدين‌سان در زمان مناسب توانست پادگان دژ را به سود اسماعيليان بگشايد و از آن نه تنها براي شهر، بكله براي كل ولايت به صورت پايگاه اصلي‌اش بهره گيرد. ابن عطاش به زودي كامياب شد و به خاطر نارضايتي مردم از فرمانروايي سلجوقيان و آشوب همگاني پس ازمرگ ملكشاه، نفوذش همه‌جاگير و گسترده گشت. دركتاب حاضر اطلاعات بسياري دربارۀ شاه‌دژ، تاريخ آن، تحولاتي كه در آن صورت گرفت و سرانجام سرنوشت شوم آن گنجانده شده است.