fiogf49gjkf0d
كورش كبير (558-528 ق. م)، موسس سلسله‌ي هخامنشيان، پارسي‌زاده‌اي از ايالت پارس بود كه توانست حكومتي جهاني برپايه‌ي انصاف و داد تشكيل دهد. حكومتي كه كورش در آسيا پايه گذاشت يكي از نخستين پادشاهي‌هاي عصر باستان به آن وسعت بود. كتاب حاضر به بيان زندگي اين پادشاه ايراني بر اساس نوشته‌هاي يونانيان اختصاص دارد كه خود از رقباي پارسيان در عصر باستان به شمار مي‌رفتند. از ميان منابع يوناني، تاريخ هرودت و كتاب سيروپدي (كوروش‌نامه) اثر گزنفون مورد استفاده‌ي نويسنده بوده است. كورش از زبان بيگانگان، فردي والا و پادشاهي برجسته و انسان‌دوست معرفي شده است؛ شخصيتي كه مي‌تواند الگوي پادشاهان بعدي باشد. شخصيت كورش را بايد در جهان آن روزگار و در مقايسه‌ي با پادشاهان و جهانگشايان پيش از وي سنجيد تا به دادگري و انسانيت وي پي برد. در آن زمان كه كشتار و قتل‌عام مردمان در جنگ‌ها و اسرا پس از جنگ و با خاك يكسان كردن شهرها و آبادي‌ها افتخار به شمار مي‌رفت و افرادي چون پادشاهان آشور آن را به منزله‌ي برتري بر كتيبه‌هاي خويش نقر مي‌كردند، كورش بسياري از سرزمين‌هاي اطراف خويش را با صلح و بدون خونريزي (مثل بابل) و حتي با روي باز مردمان آن فتح كرد و به اديان و باورها و آداب و رسوم همه‌ي مغلوبين احترام گذاشت. بيانيه‌ي كورش پس از فتح در بابل، كه در كتاب حاضر نيز به منزله‌ي نخستين اعلاميه‌ي حقوق بشر آمده، سندي گويا از آن عصر است.