انسان براي مواجهه با جهان پيرامون خويش نياز به يادگيري دارد. تعاريف مختلفي از يادگيري عرضه شده است اما يادگيري با هر بينش كه تعريف شود اساس رفتار انسان را تشكيل مي‌دهد و نخستين صفت مشخص آن "تغيير" است. تغييري كه به تدريج رخ مي‌دهد و نسبتا پايدار و ثابت است و بر اثر تجربه حاصل مي‌شود. فرد بر اثر يادگيري با محيط خويش آشنا مي‌شود، آن را تغيير مي‌دهد و از آن استفاده مي‌كند، گاهي نيز تحت تاثير آن قرار مي‌گيرد و زماني خود را با آن سازگار مي‌كند. يادگيري فرآيندي است كه آموزش با هدف دست‌يابي به آن انجام مي‌شود، اما همواره نمي‌توان به اين هدف به طور كامل دست يافت. به همين دليل نياز به تلاشي پايدار از سوي كسي دارد كه مي‌خواهد ياد بگيرد. هم‌چنين معلم نيز به منزله‌ي زمينه‌ساز مي‌تواند محيطي را طراحي كند كه در آن افراد بتوانند به تلاشي براي ياد گرفتن با انگيزش مداوم بپردازد، به دليل اهميت يادگيري و انگيزش در آموزش افراد نگارنده‌ي كتاب به اين موضوع پرداخته و ديدگاه‌هاي مختلف روان‌شناسان و نظريه‌هاي آن‌ها را در اين زمينه بيان كرده است. حيطه‌هاي مختلف سازندگي يادگيري، فعاليت‌ها و اصول آموزشي سازندگي شناختي، رويكرد سازندگي به آموزش، رويكرد سازندگي به انگيزش، خودپنداري تحصيلي، راهبردهاي شناختي، آموزش از طريق هدايت معلم، و روش خواندن مشترك راهبردي، پاره‌اي از موضوعات كتاب هستند.