مذاكره‌ي سازماني عبارت است از يك سلسله فرايند ارتباطي (كتبي و شفاهي) كه مدير در چارچوب اختيارات با اشخاص درون سازمان (در باب مسائل مديريتي، برنامه‌ريزي و...) و اشخاص خارج از سازمان (در خصوص مسائل مربوط به همكاري‌‌هاي سازماني، حل اختلافات، تامين كالا، خدمات، دانش فني و...) انجام مي‌دهد و به رغم اين كه با طرف مقابل داراي اشتراك و يا تضاد منافع بوده و احيانا از پيشينه‌ي فرهنگي متفاوتي برخوردار باشد در خصوص نيل به اهداف سازمان مي‌كوشد و در نهايت توافقات را در قالب صورت جلسه و قرارداد تنظيم و مبادله مي‌نمايد. كتاب در پنج فصل و يك پيوست تنظيم شده است: فصل نخست به بررسي اهميت مذاكره و بيان تعريف و انواع آن اختصاص دارد. در فصل دوم گام‌هاي اساسي مرحله‌ي پيش‌نيازهاي مذاكره برشمرده شده است كه عبارت‌اند از: تعيين اهداف، جمع‌آوري اطلاعات و اسناد، شناسايي طرف مذاكره، تجزيه و تحليل وضعي، استراتژي و روش مذاكره، ويژگي‌هاي فرهنگي طرف مذاكره، هيات مذاكره، دستور جلسه و محل برگزاري، تهيه‌ي فهرست مهم‌ترين زمينه‌هاي مذاكره، استراحت و آرامش، و توكل بر خداوند. "عوامل موثر در رويارويي طرفين مذاكره"، "عوامل موثر در گفت و شنود طرفين" و "توافقات طرفين" مباحث بعدي كتاب هستند. در بخش پيوست نيز مطالبي از اين قبيل فراهم آمده است: ساختار توافقات بين‌المللي، نمونه يادداشت تفاهم همكاري بين دولت جمهوري اسلامي ايران و...، نمونه‌ي مكاتبات اداري، نمونه‌ي قراردادهاي دولتي، مبايعه‌نامه، و اجاره‌نامه.