"پابلو نرودا"، شاعر انقلابي شيلي، اين دفتر را در اوج دوره‌ي شاعري خود مي‌سرايد. اين مجموعه دربردارنده‌ي دوازده قطعه است. اين اشعار مضاميني هم‌چون دغدغه‌هاي نوع بشر، رنج و تنهايي انسان، مرگ، و نيز توصيفاتي از طبيعت را شامل مي‌شود. در يكي از قطعات كتاب مي‌خوانيم: سنگ به سنگ، انسان كجا بود؟/ هوا به هوا، انسان كجا بود؟/ زمان به زمان، انسان كجا بود؟/ آيا تو نيز، قطعه‌اي شكسته از انسان ناتمام/ از عقاب‌هاي پوچ توخالي بودي/ كه در خيابان‌هاي امروز، در پايان رد پاها بر برگ‌هاي خزاني مرده/ روح را تسليم قبر كرده بود؟...