نويسنده در اين نمايشنامه، تضاد ميان سنت و مدرنيته را در قالب تضاد ميان دو نسل نشان مي‌دهد؛ نسل قديم نماد سنتي است كه سال‌ها بر جامعه حاكم بوده و نگاهي پدرسالارانه دارد و نسل جديد كه سنبل مدرنيته است. در اين تعارض، نسل متجدد به ظاهر غالب است، اما نويسنده ـ كه در اين اثر نگاهي متعادل‌تر نسبت به نمايش‌نامه‌ي "روزنه‌ي آبي" دارد ـ كه كوشيده است همان‌طور كه حقانيت نسل جديد را مطرح مي‌سازد در عين حال به سنت نيز توجه كند. وي كوشيده است حقانيت هر دو را عادلانه در جامعه تعريف كند.