اين مجلد از مجموعه‌ي "انديشه‌گران انتقادي" به بررسي فيلسوف اسلووني، "اسلاوي ژيژك"، اختصاص يافته است. اين مجموعه بر نظريات "ژيژك" در باب سوژه، يكي از مهم‌ترين نقش‌هاي او در فلسفه‌ي انتقادي متمركز شده است. هرفصل با بحث از تاثيرگذاري‌هاي كليدي بر تفكر "ژيژك" و بررسي اجمالي موضوع در قالبي مختصر آغاز مي‌شود. سپس به بررسي موضوع در قالب‌هاي پسامدرن، ايدئولوژيك، جنسيتي، و قومي‌اش پرداخته مي‌شود. كتاب شامل سه بخش است: "چرا ژيژك؟"، "انديشه‌هاي اساسي" و "پس از ژيژك". در بخش نخست به دلايل انتخاب اين فيلسوف اشاره شده است. نويسنده در بخش دوم به بحث درباره‌ي آرا و ايده‌هاي او مي‌پردازد و در فصولي به هم‌پيوسته آن‌ها را معرفي و تشريح مي‌كند. بخش پاياني كتاب، درباره‌ي تاثيرگذاري‌هاي "ژيژك" بر متفكران آينده است. به باور نويسنده، مي‌توان در تمام مراحل زندگي ژيژك شاهد تاكيد بر يك مضمون بود. هنگام نوجواني، فيلم‌هاي هاليوود را به فرهنگ غالب شعر در كشور خودش ترجيح مي‌داد. هنگام دانشجويي، به جاي پارادايم‌هاي رسمي تفكر كمونيستي، به فلسفه‌ي فرانسوي علاقه‌مند شد و در مورد آن مي‌نوشت. وقتي دوران حرفه‌اي‌اش را آغاز كرد، ترجيح داد به جاي چسبيدن به مسير موسوم لكاني، لكان را در چارچوب آراي ديگر فيلسوفان تفسير كند. مشخصه‌ي سير و بسط فكري ژيژك همين فاصله و ناهمخواني‌اش با فرهنگ رسمي‌اي بود كه درونش كار مي‌كند. از نقش‌هاي اصلي ژيژك در نظريه‌ي انتقادي، پرسش درباره‌ي "سوژه" و توصيف آن است. وي مي‌گويد: اگر همه‌ي خصايل متمايز كننده‌تان، همه‌ي نيازها، علايق و اعتقادهاي خاص خود را دور بريزيد، آن‌چه باقي مي‌ماند "سوژه" است. سوژه شكل آگهي شما است، در تقابل با محتويات آن شكل كه فردي و مختص شما است. اين سوژه چيزي نيست مگر شهروند دموكراسي.