اين كتاب حاوي نظريه‌هاي "اسلاوي ژيژك" ـ از فيلسوفان قرن بيستم ـ است كه با بحثي در باب مهم‌ترين چهره‌هاي تاثيرگذار بر تفكر ژيژك و مروري بر سوژه در شكل انتزاعي‌اش آغاز مي‌شود و سپس سوژه در هيات پست‌مدرن، اندولوژيك، جنسيت‌مند و اخلاقي‌اش بررسي مي‌گردد. در ادامه‌ي هريك از فصول نيز ارزيابي از تاثيرات نظريه‌هاي ژيژك و فهرستي از آثار مهم وي در زبان انگليسي فراهم آمده است. گفتني است ژيژك خلاف فيلسوفان معاصر، معتقد است كه كوگيتوي دكارت، پايه و اساس سوژه است. در حالي كه اغلب فيلسوفان، كوگيتو را جوهري، شفاف و كاملا خودآگاهي مي‌دانند كه تسلط كامل بر سرنوشت خويش دارد، ژيژك مي‌گويد كه گوگيتو يك فضاي خالي است. چيزي است كه وقتي بقيه‌ي جهان از خود بيرون نهاده شد، بر جاي مي‌ماند. سامان نمادين همان چيزي است كه جانشين خسران بي‌واسطگي جهان مي‌شود و همان‌جايي است كه خلا سوژه از طريف فرآيند سوژه‌مند شدن پر مي‌شود. فرآيند سوژه‌مند شدن، جايي است كه هويتي سوژه داده مي‌شود و نيز جايي است هويت، توسط نفس تغييري يابد يا عوض مي‌شود.