پژوهش حاضر به بررسي سير تحولات سياسي و مذهبي در آذربايجان ـ از ورود اسلام تا رسميت يافتن تشيع ـ و علل و عوامل تاثيرگذار در گسترش و رسميت، اختصاص يافته است. بر اين اساس، نگارنده ابتدا از فتح آذربايجان در سال 21 هجري و اولين تماس‌ها با تشيع، سخن به ميان مي‌آورد. وي حضور سلمان فارسي را براي فرماندهي سپاهي كه به سوي آذربايجان روانه مي‌شد، از موجبات آشنايي مردم اين ديار با نخستين انديشه‌هاي شيعي معرفي مي‌كند. در بخش دوم، با توجه به نقش حكومت‌ها در رشد مذهب، حكومت‌هاي هم‌جوار آذربايجان كه گرايش‌هاي شيعي هستند، معرفي گرديده كه از آن جمله است: حكومت آل بويه، حمدانيان، آل مسافر و اسماعيليه. "بررسي تشيع از سقوط بغداد تا يورش تيمور"، "رسميت يافتن تشيع در آذربايجان از دوره‌ي تيموريان تا صفويه" و "مهم‌ترين عوامل موثر در گسترش تشيع در آذربايجان از جمله نقش علماي شيعه، حضور عقايد شيعي در ميان قبايل ترك آناتومي، حضور تصوف و نقش آن در پيوند دادن مردم به تشيع و اسلام مردمي"، از ديگر مباحث كتاب به شمار مي‌روند.