«اخلاق فضيلت»، نظريه‌اي هنجاري است كه به دليل فضيلت محوري از دور نظرية «سودگروي» و «وظيفه گروي» كه بر نتيجة عمل و قواعد اخلاقي تأكيد دارند، متمايز مي‌گردد. قدمت اين نظريه به لحاظ نظري به «ارسطو» و به لحاظ عملي به «سقراط» باز مي‌گردد. در پژوهش حاضر نخست، تمايز نظريه‌هاي هنجاري به انضمام تاريخچه و رويكردهاي گوناگون اخلاق فضيلت و دلايل برتري اين نظريه از ديگر نظريه‌هاي هنجاري در ضمن اشاره به انتقادات وارد بر دو نظرية سودگروي و وظيفه‌گروي، مطرح شده است. سپس تعريف فضيلت از ديدگاه «افلاطون»، «هيوم» و... بيان و تفسير شده است. در ادامه، به بررسي تبيين‌هاي گوناگونِ سعادت در نزد ارسطوييان و نوارسطوييان، پرداخته شده است. در پايان كتاب نيز به برخي از مهم‌ترين انتقادات وارده بر اين نظريه، اشاره شده است.