نگارنده در كتاب حاضر، علم را از دريچة هنر و هنر را از دريچة علم ارائه مي‌دهد مي‌كوشد و در سطحي عالي‌تر، به تحليل اين دو عرصه، از ديدگاه «لئوناردو داوينچي» بپردازد. نگارندة اين كتاب، تحول علوم پايه را از سرآغاز تمدن، زماني كه اعداد، در مصر باستان، زادگاه علم، اختراع شدند پي مي‌گيرد. در اينجا نقش مهم انديشمندان مسلمان، نه تنها در انتقال دانش از فلاسفة عهد عتيق به انديشمندان عصر رنسانس، بلكه به جهت اختراع ابزاري قدرتمند در علم و رياضيات، مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اين سير، مخاطب را از رنسانس به انقلاب علمي قرن هفدهم، از اكتشافات «گاليله»، دربارة قانون «آونگ» و قانون «سقوط آزاد»، به كشفيات «نيوتون»، دربارة قانون عمومي «گرانش» و تدوين «ديفرانسيل» و «انتگرال» مي‌رساند. وي در ادامه، به الگوها، شكل‌ها و قرينه‌ساز‌هايي توجه دارد كه دانشمندان و رياضي‌دان‌ها نيز در طبيعت به وجود آنها پي برده‌اند. او موفق شده است كه تصويري نو و جذاب از نيروي فكر بي‌قرار، روح خارق‌العاده و شگردهاي لئوناردو، در كار ترسيم كند و امكان مشاهدة سرچشمه‌هاي انديشه‌ها و درك هنر او را از چشم‌اندازي نو براي مخاطب فراهم آورد.