fiogf49gjkf0d
شهاب‌الدين يحيي بن حبش بن اميرك ابوالفتح سهروردي در سال 549 هـ . ق در قريه‌ي سهروردي از توابع زنجان زاده شد. او دانش‌آموخته‌ي مراغه و اصفهان و ماروين است و در سال 587 هـ ق در شهر حلب سوريه كشته شد. حكمت اشراقي، كه در شمار پرارزش‌ترين نظام‌هاي فلسفي در تاريخ ايران اسلامي است، تدوين و تنظيم اصول خود را مديون سهروردي است. سهروردي در آثار متعدد خويش، بارها به سرچشمه‌هاي اساطيري ـ تاريخي "حكمت اشراقي" اشاره كرده و آن‌ها را در چهار گروه شخصيت‌هاي اساطيري وحكيمان تاريخي مشخص نموده است: الف. سرچشمه‌اي كه آغازش را هرمس خوانده است؛ ب.سرچشمه‌اي از حكمت حكماي فهلوي كه سرآغاز آن‌ها كيومرث است و پس از او فريدون و... ج. سرچشمه‌اي از حكمت هندي كه توسط گروهي از برحمنان پراكنده شده است. د. سرچشمه‌ي يوناني كه با طبقه‌اي از فيلسوفان اين سرزمين چون فيثاغورث و... به كمال و اوج رسيده است. در كتاب حاضر حكمت اشراقي سهروردي بررسي شده است. توجه شيخ اشراق به تقدير تاريخي تمدن ايراني در دوران اسلامي و تلاش شايسته‌ي او در آزمودن اين تقدير به وسيله‌ي آموزه‌هاي حكمي، مهم‌ترين دلبستگي و انگيزه‌ي نويسنده در نگارش كتاب حاضر بوده است. برخي از مطالب كتاب مشتمل است بر سهروردي و سرچشمه‌هاي علم الانوار، كشاكش منطق اشراقي باحكمت مشايي، انتقاد سهروردي از مشائيان مسلمان، كفر مجوس و الحادماني به روايت سهروردي و هم‌چنين نگاه به قسمت‌هايي از وصيت‌نامه‌ي شيخ اشراق و...