سومين شماره از مجموعه "انديشه هاي ايراني" به تحليل و بررسي افكار و آراي "داريوش شايگان" اختصاص دارد. "در ميان جريان هاي فكري دهه هاي سي تا پنجاه، داريوش شايگان به لحاظ موقعيت خاصي كه داشته، در جرياني قرار داردكه ايده هاي كربني _ هايدگري را در فرهنگ ايراني نمايندگي مي كند. وي با شروع از آموزه هاي مدرن ستيزانه هايدگر به دريافت كربن از شرق روي مي كند و سپس بر مبناي اين اصول، و آموخته هايش از هند شناسي راه حل خاصي در مسئله ضيافت جهاني و حضور فعال فرهنگ ايراني در آن، با تكيه بر نقش معنويت باستاني و اشراق سنتي در شرايط فعلي فرهنگ جهاني عرضه داشته است. داريوش شايگان با تكيه بر واژگان انديشگي خويش به آسيب شناسي فرهنگ ايراني پرداخته و با آگاهي از فرهنگ مدرنيته، دارد نخبگان ايراني را به بازنگري در ميراث معنوي خود فرا مي خواند".