سرتيپ علي‌اكبر درخشاني در اين نوشتار از خاطرات و مشاهدات خود درباره‌ي واقعه‌ي 21 آذر 1324، تشكيل فرقه‌ي دموكرات آذربايجان، و اقدامات سيد جعفر پيشه‌وري سخن مي‌گويد. وي از افسران پايه‌گذار ارتش جديد ايران بود كه از زمان احمدشاه قاجار خدمت نظام خود را شروع كرد. پس از عزل رضاشاه، به خدمت بازخوانده شد و با درجه‌ي سرتيپي به فرماندهي لشكر آذربايجان و ساير نيروهاي نظامي (شهرباني و ژاندارمري) آن خطه و نيز همزمان با استانداري آذربايجان غربي منصوب شد و اين امر با قضيه‌ي پيشه‌وري مترادف گرديد. چنان كه خود مي‌نويسد به سبب جلوگيري از خونريزي در آذربايجان با قضيه‌ي پيشه‌وري به شيوه‌ي تدبير عمل‌كرد به همين دليل در دادگاه پهلوي به اتهام انعقاد قرارداد با پيشه‌وري و ادامه‌ي فرماندهي در دوره‌ي او ابتدا به اعدام محكوم شد. سپس در راي تجديدنظر به 10 سال زندان با كار محكوم گرديد. اما سرانجام پس از دو سال و دو ماه از زندان آزاد شد. او در طي سي سال بعد، همواره در ايران ماند و ا ز مخالفان شناخته شده‌ي رژيم شاه بود و عاقبت در پي دستگيري ماموران ساواك در شب 7 فروردين 1357، در سن 82 جان سپرد. مطاب اين كتاب با اسناد و گزارش‌ها و حتي نوشته‌هاي مخالفان سرتيپ درخشان همراه است.