كتاب حاضر، متن درس گفتاري مهم و تأثيرگذار است كه مارتين هايدگر آن را در نيم سال ۱۹۵۵ - ۱۹۵۶ در دانشگاه فرايبورگ ارائه كرده است و از آخرين نوشته‌هاي او محسوب مي‌شود. پس از چند دهه تفكر فلسفي، موضوع اصلي انديشه‌هاي هايدگر هنوز هم «هستي» است، اما او اين بار مي‌كوشد از منظر اصلي كه آن را به نام لايب نيتس مي‌شناسيم، يعني «اصل جهت كافي» يا «اصل بنياد»، به هستي نزديك شود. هايدگر قصد دارد با مباحث خود ما را براي جهشي در تفكر آماده كند كه از طريق آن بتوانيم اصل لايب نيتس را نه همچون اصلي درباره بنياد بلكه به‌مثابه اصلي راجع به هستي ببينيم. به‌عبارت‌ديگر، او در اينجا نشان مي‌دهد كه اصل بنياد درواقع يك اصل هستي است.