,"كتاب حاضر، با مقدمه‌اي نسبتاً طولاني درباره مفهوم حكمت و نسبت و سابقه آن در اديان، قرآن و حديث، فلسفه و فرهنگ ايراني آغاز مي‌شود. در فصل اول ابتدا با توجه به برخي شواهد از قدمت حكمت و حضور برخي حكما در سده‌هاي اوليه ظهور اسلام سخن مي‌رود و اينكه تصوف تنها جريان معنوي و عرفاني در ايران نبوده است. فصل دوم به مفهوم حكمت در متون تعليمي صوفيه تا پايان قرن هفتم اختصاص دارد. همچنين در اين فصل به مفهوم حكمت در آثار صوفيان بزرگي (سنايي و عطار و مولوي) مي‌پردازد كه ادبيات عرفاني فارسي مديون و مرهون آنان است. فصل سوم در بحث «حكمت در نگاه ابن‌عربي و شارحان آثار وي» به‌طور جداگانه به عرفان نظري «ابن‌عربي» و مفهوم حكمت در اين مكتب مهم و تقريباً فراگير در تصوف پس از قرن هفتم مي‌پردازد و به دنبال آن به سبب تأثير «ابن‌عربي» بر مكاتب عرفاني در ميان شيعه در بحث «پيروان شيعي ابن‌عربي» به پيشينه مكاتب عرفاني شيعه اشاره مي‌شود."