كتاب حاضر، مجموعهاي از چهارده داستان كوتاه است كه رويكردي تجربي دارد و فضاي داستانها با هم متفاوت است. نگاه مدرن، تجربهْ جديد و فنهاي تازه از مشخّصههاي اين مجموعه داستان هستند. اكثر راويهاي داستانهاي اين كتاب اوّل شخص هستند و بيشتر داستانها هم مربوط به جنس مؤنث است. در هيچ داستاني راوي مرد وجود ندارد يا داستاني كه معطوف به شخصيت يك مرد باشد. داستانهاي اين كتاب بيشتر در فضاي قديم و زماني كه لحافدوزها در خيابانها وجود داشتند، ميگذرند و خواهناخواه تنهايي آدمها را روايت ميكنند. در داستان «آن ترانه» ميخوانيم: «زني غمگين و سرخورده از روزمرگي و كم توجهي اطرافيان در حال ظرف شستن است و مدام با خود حرف ميزند و در ذهن خود با صداي ظرفها، آب و ... به دنبال يك ترانه است، ترانهاي دور.»