عنوان اصلي: The paradoxical flow of acceptance and rejection in the films of Woody Allen
تحليل شخصيت «وودي آلن»، فيلم‌ساز مشهور، با توجه به سه فيلم او موضوع نوشتار حاضر است. نگارنده اعتقاد دارد كه وودي آلن هنرمندي است كه به وسيلة همزاد صحنه‌اي‌اش يعني پرسوناي خود در فيلم‌ها آرزو دارد، مورد پسند و تاييد ديگران قرار گيرد. از طرفي اجازه نمي‌دهد چنين اتفاقي بيفتد. هدف كتاب حاضر اين است كه نشان دهد دلايل ميل مكرر تائيد و رد كه هم در فرم و هم در محتواي آثار آلن وجود دارد چيست. نگارنده در فصل اول تفاوت‌ها و شباهت‌هاي كليدي ميان وودي آلن و پرسوناي او را با ارائة اصطلاحات ويژه براي تشخيص تجلي‌هاي مختلف آلن نشان مي‌دهد، سپس دربارة تكامل‌هاي خاص اين تجلي‌ها در جريان كار وودي‌آلن توضيح مختصري مي‌دهد و در بخش پاياني به فلسفة وودي آلن در مورد سودمندي هنر در دست‌يابي به كمال مي‌پردازد و پارادوكس تاييد وودي را كه در جريان محتواي تماتيك و فرم آثار آلن تكرار مي‌شود شرح مي‌دهد.