كتاب حاضر، مشتمل بر چهار فصل نامة كوتاه ـ زندگي پربار؛ دل نوشته‌هايي از خانواده؛ دل‌نوشته‌هايي از دوستان و همرزمان؛ و عكس‌هاو خاطره‌ها است كه طي آنها به معرفي شخصيت و يادآوري خاطرات زنده‌ياد حاج علي رستمي پرداخته شده است. در بخشي از اين كتاب مي‌خوانيم: «از چشمان مهربانش عشق مي‌باريد. عاشق دين، ميهن و خانواده بود. شركت در مراسم مذهبي و بزرگداشت اهل بيت را عاشقانه دوست داشت. مانند مولايش علي(ع)، دستگير مستمندان بود، اما اجازه نمي‌داد كسي بويي ببرد. در زندگي روزمره، حتي يك روز از مهرباني و عشق‌ورزي به ديگران كوتاهي نكرد. همكارانش به او لقب «حساب صد امام» داده بودند. يعني هر وقت كسي از خانوادة زندانيان به در زندان مي‌آمد و اظهار عجز مي‌كرد، او را به «آقاي رستمي» ارجاع مي‌دادند، زيرا مي‌دانستند كه دست رد به سينة كسي نمي‌زند و هميشه مقداري پول با خود دارد تا به درماندگان كمك كند.»