«كارآفريني»، به عنوان يك فرايند، پديده، نظام و راهبرد، نه تنها براي جامعة گستردة روستايي در پهنة كشورتوليد شغل مي‌كند، بلكه با تقويت مهارت‌ها و ظرفيت اجتماع محلي، چرخش درآمد در روستاها را تغيير داده و شكل جديدي به آن مي‌بخشد تا جايي كه مي‌توان به توليد كالاها و ارائة خدماتي كه بازار، تمايل چنداني به توليد آن و خدمات‌رساني در آن زمينه ندارد، پرداخت. در كتاب حاضر نگارندگان در سه فصل به تعاريف توسعة روستايي و كارآفريني روستايي؛ ديدگاه‌هاي موجود در كارآفريني كشاورزي؛ و آموزه‌هايي از تجربه به ساير كشورهاي منتخب، به بررسي مسئلة كارآفريني روستايي از جنبه‌هاي گوناگون پرداخته‌اند.