کتاب حاضر به سير تاريخي تحولات صد سال اخير ايران و ترکيه اشاره دارد. نگارنده با شرح چند واقعه نظير، انقلاب مشروطه؛ جنگ‌هاي اروپا با عثماني؛ به قدرت رسيدن «آتاتورک» و «رضاشاه» در ترکيه و ايران نتيجه مي‌گيرد اين دو کشور از نظر سابقة تاريخي مشترکشان در خاورميانه منحصر به فرد هستند. همچنين اروپا و به ويژه انگليس را به دليل جاه‌طلبي‌هاي سلطه‌گرانه تقبيح مي‌کند و با ارائة چند نقل قول تلاش مي‌کند آمريکا را در مقابل اروپا يک قهرمان دموکراسي‌طلب معرفي کند. نگارنده معتقد است آمريکا برخلاف انگليس براي ترويج دموکراسي به خاورميانه آمده است، البته در بخش‌هاي پاياني کتاب با اشاراتي که به منابع نفتي کشورهايي چون ايران دارد به آمريکا توصيه مي‌کند با دور شدن از ايران خود را از منابع سرشار نفتي و گازي ايران محروم نکند و آن را به روسيه و چين وانگذارد.