براي شناخت هر قوم و ملتي، بايد با فرهنگ عامه، (Folklore) آن قوم آشنايي پيدا كرد. فرهنگ عاميانة ايراني گنجينة گرانقدري از آيين‌ها و جشن‌هاي مذهبي و ملي، عادات و عقايد، قصه‌ها و افسانه‌ها، امثال و ترانه‌ها، لالايي‌ها، پند پيران، چيستان‌ها و.. است. نگارنده در جلد نخست «فرهنگ عامه»، مباحث مربوط به فرهنگ عامة ايران را مورد بررسي قرار مي‌دهد كه برخي از آنها عبارت‌اند از: جشن‌ها، حركات متناسب با موسيقي، موسيقي و ورزش‌هاي مذهبي، سنتي و ملي: جشن عيد قربان، سده، نوروز، تيرگان و كشتي‌هاي محلي، بومي و سنتي ايران؛ آداب و سنن ملي: شب چله، سنت حجامت، و مراسم گاره خوسان در گيلان؛ اعتقادات و رسوم: آجيل مشكل‌گشا، شبيه‌خواني، ترانة فال در آذربايجان؛ باورهاي مردم: باورهاي مردم ايلام، گيلان، كرد، سنگسر، و...؛ طب عوام و درمان محلي با داروهاي سنتي؛ بازي‌هاي محلي كودكان: اتل متل توتوله، الك دولك، خرپران، بازي بومي استان ايلام؛ قصه‌ها و افسانه‌ها: قصة جواب دندان‌شكن؛ داش‌آكل، افسانة پيرزن و بلبل سرگشته؛ و نمايش‌هاي سنتي ـ آييني: نقالي، تعزيه، خيمه‌شب‌بازي و سياه‌بازي.