در هنردرماني از نيروي تخيل فعال شخص بيمار و ظرفيت‌هاي تجسمي و شهودي او، در فرافكني، ترميم و يك‌پارچه‌سازي انديشه و احساساتش استفاده مي‌شود. مهم‌ترين هدف هنردرماني، كمك به ادارة بيش‌تر رفتار و به كارگيري انگيزه‌هاي مثبت و خلاق فردي است. نگارنده در كتاب حاضر، رشتة هنردرماني را به شكل علمي و كاربردي معرفي مي‌كند. از جمله مباحث مطرح‌شده مي‌توان به مواردي مانند تعريف هنردرماني؛ ويژگي‌هاي اثرگذار هنردرماني؛ تاثيرات هنردرماني بر دنياي كودكان؛ علت جاودانگي هنر؛ و روند هنردرماني در تاريخ ايران اشاره كرد.