كتابت «تاريخ سيستان»، قبل از سال 864 قمري آغاز و در سال 725 به پايان رسيده است. در اين نسخه، وقايع سيستان آن روز، به تاريخ‌هاي مذكور، آورده شده است. از مواردي كه در اين نسخه به آن پرداخته شده، مي‌توان به داستان‌هاي: «ايران بن رستم، مرزبان سيستان و قصة ابوربيع بن زياد ـ امير عرب ـ»؛ «مهلب بن ابي صفره و علت سالار شدن او در سيستان»؛ «يعقوب ليث»؛ «عمر و ليث» و «ازهر بن يحيي و برخي ديگر از رجال خاندان صفاريان» اشاره كرد. هم‌چنين در اين كتاب چهار شاعر قديمي: «محمد بن وصيف كاتب سنجري»، «سبام كورد خارجي»، «محمد بن مخلد» و «صانع بلخي» و روايت اشعار شعراي مذكور معرفی شده است. ضمن آن كه در اين نسخه، داستان «ابوجعفر احمد بن محمد باماكان كاكي» و مجلس «نصربن احمد» و «قصيدة نونية رودكي» و داستان «تسلط تركان بر سيستان» نيز آورده شده است. اين نسخه را مرحوم ملك‌الشعراي بهار تصحيح كرده و بر متن حواشي‌اي را افزوده است.