مذهبي كه دنياگريز باشد، جاي تهيدستان را درست به دليل تنگدستيشان در بهشت بداند و زندگي پرندگان فارغ از هرگونه پيش‌بيني و دغدغة آينده را سرمشق مومنان خويش قرار دهد، طبعا روحيه و جامعه‌اي متفاوت پديد مي‌آورد، نسبت به مذهبي كه پرهيزكاري را در عشق به كار و كوشش، كسب ثروت، صرفه‌جويي و سرمايه‌گذاري دايمي مي‌داند و بهشت را جايگاه چنين انسان‌هاي پركوش و كامياب مي‌شمارد. نويسنده در كتاب حاضر مي‌كوشد دو مفهوم درهم‌آميخته و نادرست از سرمايه‌داري را از يك‌ديگر تفكيك كند. سرمايه‌داري به مفهوم كهن آن يعني پول‌پرستي و نوعي ديگر از سرمايه‌داري كه مبتني بر بهره‌جويي خردمندانه از سرمايه در يك بنگاه اقتصادي دايمي همراه با سازماندهي عقلاني است. به عقيدة وي پيشه، موقعيتي نيست كه فرد در آن زاده مي‌شود، بلكه حرفه‌اي است كه بايد با پاي‌مردي توسط خود وي انتخاب شود و با يك احساس مسئوليت مذهبي دنبال گردد. وي ابتدا به نقش كيش و قشربندي اجتماعي در اقتصاد مي‌پردازد، سپس اصطلاح سرمايه‌داري را شرح داده و پيرامون روح سرمايه‌داري و هدف‌هاي پژوهش خويش به بحث مي‌پردازد. فصل‌هايي را نيز به اخلاق كسب در پروتستاني پرهيزكارانه و رابطة فرقه‌هاي پروتستاني و روح سرمايه‌داري اختصاص داده است. برخي از عنوان‌هاي مطالب كتاب عبارت‌اند از: معناي Beruf از نظر لوتر؛ بنيادهاي مذهبي پرهيزكاري غيرمذهبي؛ كالوين كيشي؛ پارسايي؛ متوديسم؛ فرقه‌هاي تعميدي؛ و پرهيزكاري و روح سرمايه‌داري.