ادبيات كارگري يك ژانر ادبي است كه نويسنده و شاعر در آن به بيان وضع طبقة كارگر، به عنوان يك طبقة اجتماعي در نظام سرمايه‌داري مي‌پردازد. فقر و مشكلات كارگران، محيط زندگي و كار، مبارزات، چگونگي استثمار و عوامل استعمارگران، دفاع از حقوق كارگران، شكست‌ها و پيروزي‌ها، شادي‌ها و تلخ‌كامي‌هاي آنها و... در ادبيات كارگري به شكل هنري و در قالب ادبي به تصوير درمي‌آيد. نگارنده، كتاب حاضر را به دو بخش جهان و ايران تقسيم كرده است. در بخش جهان ابتدا به طور مختصر به نظام سرمايه‌داري جهان پرداخته است و اشارة كوتاهي به تئوري‌هاي علمي در اين باره دارد. سپس جنبش‌هاي كارگري جهان، آن هم به طور بسيار مختصر بررسي شده است. بخش دوم در واقع موضوع اصلي كتاب است و به طور مختصر به پيدايش سرمايه‌داري در ايران پرداخته شده، سپس جنبش‌هاي كارگري ايران را كه همزمان با آغاز سرمايه‌داري شروع شده، مطرح كرده است و در ادامه ادبيات كارگري را بيان كرده و دوره‌هاي مهم ادبيات كارگري را نشان د اده است. همچنين در پايان هركدام از اين دوره‌ها، چند اثر، نقد و بررسي شده است.