عمليات «والفجر 8» كه در 20 بهمن 1364 و پس از مدت‌ها كار علمي، تلاش، تمرين، شناسايي و مجاهدت رزمندگان اسلام صورت گرفت، دومين تجربة عمليات آبي ايران به شمار مي‌آمد. اما حقيقت آن است كه اين تجربه، از لحاظ عمق و وسعت طرح‌ريزي و اجرا، اختلافات بسياري با نمونة آن در عمليات قبلی داشت و نتايج ارزشمندي را به تجارب رزمندگان و مديريت جنگ افزود. اين عمليات منجر به تصرف بندر استراتژيك فاو و بخش وسيعي از خاك عراق، توسط رزمندگان اسلام شد كه فرماندهي آن را سردار شهيد «محمدحسن طوسي» برعهده داشت. طوسي را همة بچه‌هاي جنگ در مازندران و غالب فرماندهان بزرگ ارتش و سپاه مي‌شناسند. آنهايي كه طوسي را در انقلاب، عمليات‌هاي چريكي در جنگل‌هاي شمال و دفاع مقدس همراهي كرده‌اند، از او به عنوان فردي منحصر به فرد ياد مي‌كنند. محمدحسن طوسي توانست مردان زيادي را براي فرماندهي در رده‌هاي مختلف، چه در زمان جنگ و چه پس از پايان جنگ تربيت كند. در كتاب حاضر، سعي بر آن است تا گوشه‌هايي از كار علمي، جديت و مجاهدت سردار شهيد محمدحسن طوسي، كه خالق صحنه‌هاي بزرگي در عمليات غرورآفرين والفجر بود، همچنين مديريت او در هدايت و صحنه‌گرداني عمليات به تصوير كشيده شود.