كتاب حاضر، جلد دوم از مجموعة «سياست و فرهنگ روزگار صفوي» است. دورة زماني مباحث مندرج در اين مجلد از دورة شاه‌عباس (1038-996 هـ . ق) تا پايان حكومت صفويه و با تمركز بر دورة شاه‌سلطان حسين (1135-1105 هـ ق) است. كتاب چهار بخش با عنوان مسيحيت و اسلام در دورة صفوي، فرهنگ عصر صفوي، آگاهي‌هاي اجتماعي، و سقوط صفويه را شامل مي‌شود. تكية نگارنده در عرضة مطالب كتاب، بر مسائل ديني به خصوص تشيع اين دوره مي‌باشد. يكي از علماي دورة متاخر صفويه علامه «محمدتقي مجلسي» با اثري به نام «بحارالانوار» است كه حكم دايره‌المعارف بزرگي را دارد و در كتاب نيز بدان پرداخته شده است. برخي موضوعات كتاب عبارت‌اند از: ادبيات ضد مسيحي در دورة صفوي، كتاب و كتابخانه و قصه‌خواني در اين دوره، ترجمة متون ديني به فارسي، فقها و حكم توتون و تنباكو، تذكرة نصرآبادي و اصفهان عصر صفوي، اصفهان و ايران دورة اخير صفوي در نوادر ملاصالح قزويني، فتنة افغان و آشفتگي‌هاي ايران، و نقش علماي اصفهان در فتنة افغان.