عصر صفويه، يكي از ادوار مهم تاريخ ايران است. صفويان در ايران حدود 30 سال حكومت كردند و تشيع دوازده‌امامي را دين رسمي كشور قرار دادند. در اين دو قرن، تحولات سياسي، اجتماعي و فرهنگي بسياري به وقوع پيوست؛ به خصوص در حوزة دين و مذهب تشيع فعاليت‌هاي بسياري صورت گرفت. كتاب‌ها و رسالات زيادي به چاپ رسيد و عده‌اي از علما نيز به ايران آورده شدند. متاسفانه تا چندي قبل به اين دورة پراهميت، توجه زيادي نمي‌شد، ولي روزبه‌روز تحقيقات دورة صفويه كامل‌تر مي‌شود. مجموعة دو جلدي حاضر به سياست و فرهنگ عصر صفوي اختصاص دارد و نگارنده در جلد يكم ـ اين مجلد ـ در سه بخش به مبحث ادبيات نقدنويسي مذهبي؛ دين و سياست؛ و صفويه و تصوف پرداخته است. مباحث فرعي كتاب عبارت‌اند از: استرآباد شيعه در دولت صفوي، انعكاس منازعات فرقه‌اي در تحفة فيروزيه، مشاغل اداري علما در دولت صفوي، مشروعيت سلطنت صفوي در نگاه عبدي بيگ و صائب تبريزي، شاعران عصر صفوي؛ رويارويي فقيهان و صوفيان، غنا در ميان نزاع فقه و تصوف و...