بيش‌تر علاقمندان به سينما، «اينگمار برگمان» و «الياكازان» را به عنوان دو كارگردان مهم، نوآور و تاثيرگذار سينماي قرن بيستم مي‌شناسند. اما كم‌تر كسي است كه بداند هر تيپ از آنان نزديك به چهاردهه از عمر خود را به كارگرداني نمايش‌نامه‌هاي گوناگون و نوآوري در تئاتر گذرانده‌اند. اين كتاب به بررسي بخشي از نظرات اين كارگردان دربارة شيوه‌هاي بازيگري و كارگردانی و پاسخ به سئوال‌هاي متفاوتي دربارة بازيگري و كارگرداني از ديدگاه آنان اختصاص يافته است. سئوال‌هايي مانند اين كه آيا تطابق بيروني بازيگر با نقش مهم است يا نه؟ چگونه مي‌توان مراسم آييني را با تئاتر امروز درهم آميخت؟ آقا واقعا در بعضي موارد وجود كارگردان بي‌تاثير است؟ كارگردان چگونه مي‌تواند تصميم‌هايي را كه دربارة چگونگي ارائة نقش گرفته است با بديهه‌پردازي به هنگام عمل درهم آميزد؟