نگارنده در اين كتاب به بيان قسمت‌هاي مختلف ساخت يك نمايش (از انتخاب يك نمايش تا اجرا و پس از آن) مي‌پردازد. وي تجربيات خود را از كار با نويسندگان و بازيگراني چون "آرتور ميلر"، "ليليين هلمن"، "مارلون براندو" و "جولي هريس" بازگو مي‌كند. پرسش‌هايي درباره‌ي كارگرداني و پاسخ نگارنده به آن‌ها، بخش ديگري از كتاب را تشكيل مي‌دهد. نگارنده در مبحث "تماشاگر" از اين كه تئاتر حاصل مراسم مذهبي جوامع اوليه بوده كه در نيایش به كار مي‌رفته سخن مي‌گويد. وي معتقد است كه اين جوامع از خالق خود چيزهايي درخواست مي‌كردند كه بدون وجودشان، قادر به بقا نبودند مثل باران، برداشت محصول، يك شكار موفق و... وقتي تقاضاي قبيله داده مي‌شد، جشن و سرور برپا مي‌كردند. اين مراسم مذهبي ـ اجتماعي بيش از پيش به شكل گسترده‌تري توسعه يافت. بعضي از مراسم، گزارش يا نمايش مجدد از ماجراهاي نمادين مثل خطرات و فتوحات وابسته به پيگردهاي قبيله‌اي بود. كمك، خلسه، وجد و نشاط در تمام نمايش‌ها نفوذ كرده بود. به تصريح وي: "هر قبيله داراي هويت خود بود. هركس در نگراني، اميد، ميل و رغبت و ايمان معمول شريك بود. رهبر هميشه از درون قبيله بيرون مي‌آمد. او ممكن بود در تشريفاتي كردن فعاليت‌هاي آييني شركت كند يا يك شخص محبوب و شايسته را براي كمك به خود در انجام اين كارها انتخاب كند. مراسم در مكاني طبيعي، جايي كه شركت همگان در آن راحت بود، برگزار مي‌شد. هر مكاني كه براي اين مناسبت‌ها انتخاب مي‌شد، اولين دكور يا صحنه بود. چنان‌چه رهبران نمايش‌هاي قبيله‌اي اولين كارگردانان بودند".