اولين نتيجة ناشنوايي براي كودك، اختلال در يادگيري زبان است؛ مشكلي كه هم در جنبة بياني زبان و هم در جنبة دريافتي و دركي آن ديده مي‌شود. هم‌چنين همواره نخستين سوال در حوزة آموزش ناشنوايان و البته مشهورترين آن، جدال انتخاب روش مناسب براي آموزش آنهاست. كلية روش‌هاي ارتباطي با ناشنوايان در سه گروه اصلي: روش دستي، (زبان اشاره)، روش شفاهي (استفاده از باقي‌ماندة شنوايي و گفتارخواني)، و ارتباط كامل (روش شفاهي/ شنيداري) دسته‌بندي مي‌شوند. در ساليان اخير توجه كافي به تربيت علمي كساني كه در زمينة آموزش و پرورش ناشنوايان فعاليت مي‌كنند صورت نگرفته است، از اين رو نگارنده كتاب حاضر را، با هدف آموزش به اين افراد در نه فصل با اين عناوين به رشتة تحرير درآورده است: تاريخچه؛ روش‌هاي ارتباطي؛ ارزيابي‌هاي رواني ـ آموزشي؛ رشد شناخت؛ وسايل كمك شنيداري؛ توان‌بخشي شنيداري كودكان؛ رشد زبان گفتاري؛ خواندن و نوشتن در كودكان ناشنوا؛ و مشاوره با والدين.