صميميت بين دو انسان يعني اين كه آنها بتوانند با هم پيوند عاطفي و احساسي برقرار و در ضمن افكار و احساسات يك‌ديگر را نيز درك كنند. افراد مايل‌اند روياها، آرزوها و نگراني‌هاي كساني را كه با آنان صميمي هستند درك كنند و او را بشناسند. صميميت واقعي به احساس گرما، محبت، اعتماد، اطمينان و پذيرش منجر مي‌شود. اما وقتي صميميت وجود نداشنه باشد، افراد احساس مي‌كنند با هم غريبه‌اند و به احساس جدايي و انزوا مي‌رسند. شصت و يكمين شماره از مجموعة «روانشناسي خوماني» به زبان ساده، به جنبه‌هاي مختلف روانشناسي «صميميت» اختصاص دارد و علل و عوامل كاهش صميميت ميان افراد را شامل مي‌شود.