پس از انتخابات هفتمين دورة رياست جمهوري در ايران در سال 1376 و پيروزي كانديداي مورد حمايت جريان‌هاي موسوم به «جناح چپ» در انتخابات مذكور، حزب مشاركت به مثابة يك حزب دولتي شكل گرفت كه در واقع پايگاه حاكمان پيروز انتخابات يا حزب حاكم تلقي مي‌شد. مباني فكري و رفتار سياسي موسسين اين حزب را مي‌توان در تاكيد بيش از حد بر «جمهوريت» نظام و بي‌اعتمادي يا مخالفت شديد با «اسلاميت» تصريح شده در قانون اساسي خلاصه كرد. به همين دليل اقدامات افراد مهم حزب مذكور به شدت از طرف مخالفان سرسخت خارجي جمهوري اسلامي مورد حمايت قرار مي‌گرفت. نگارنده در پژوهش حاضر درصدد آن است تا در چارچوبي عملي و تحقيقي به كالبدشكافي عملكرد حزب مشاركت در بازة زماني 1378 تا 1384 بپردازد. فرضية اصلي تحقيق آن است كه عملكرد حزب مشاركت طي اين دورة زماني غالبا به امنيت ملي نظام جمهوري اسلامي خدشه وارد كرده است. از اين رو عملكرد و كارنامة سياسي ـ امنيتي اين حزب از بدو تاسيس تا سال 1384 بررسي گرديده است.