نيكولو ماكياوللي (1469-1527 م) نويسنده و سياستمدار ايتاليايي و يكي از اشخاص برجستة عصر رنسانس است. از دوران نوجواني وي تقريبا هيچ اطلاعاتي در دست نيست، جز آن كه در يك خانوادة اشرافي، ولي تنگدست فلورانس زندگي مي‌كرده است. در دورة جمهوري فلورانس، سهم عمده‌اي به عهده داشت و به ماموريت‌هاي سياسي، به فرانسه و نزد پاپ فرستاده شد. از سال 1506، كه دبير شوراي جمهوري بود، سپاه كارآمدي از سپاهيان مزدور سازمان داد. هنگامي كه خانوادة مديچي دوباره قدرت يافت، وي ناچار به گوشه‌گيري شد و در همين دوره بود كه كتاب‌هاي عمده‌اش را نوشت. كتاب حاضر، مشهورترين اثر وي است و نام او را مظهر بي‌مرامي و پايبند نبودن به اصول سياسي كرده است. در واقع اين كتاب نه اخلاقي است و نه ضداخلاق، بلكه نخستين تجزيه و تحليل علمي و بي‌طرفانه از روش‌هايي است كه موجب كسب نيروي سياسي و حفظ آن مي‌شود. جنبة بي‌طرفي كامل كتاب به آن رنگ بدبيني مي‌دهد. كتاب در اصل به زبان ايتاليايي نوشته شده و گذشته از اهميت آن در عالم انديشة سياسي، از نظر نثرنويسي نيز از آثار برجستة ادبيات ايتاليايي است. ترجمة كتاب بر اساس سه ترجمة انگليسي انجام پذيرفته است. برخي موضوعات كتاب عبارت‌اند از: گونه‌هاي شهرياري، شهرياري‌هاي ارث برده، شهرياري‌هاي پيوندي، ارزيابي قدرت، شهريار و لشكر آرايي، شهريار را چه بايد كرد تا نام‌بردار شود و...