«غلامعلي رعدي آذرخشي» (1288-1378 هـ . ش)، شاعر توانا و صاحب نثر فصيح منشيانه، عضو سابق فرهنگستان ايران، استاد پيشين ادبيات فارسي در دانشگاه ملي و سال‌ها نمايندة ايران در يونسكو بود. قصيدة «نگاه» او از شاهكارهاي شعري معاصر است، هم‌چنين غزل‌هاي لطيفي از او به جا مانده است. شعرهاي او برهاني است قاطع بر اين كه زبان فارسي در آذربايجان، زبان انديشه و ادبيات است و سرايندگان آنجا هماره از نگاهبانان موثر و نشردهنگان دل‌سوز زباني هستند كه قطران و خاقاني و نظامي در قرون پيش بر اين خدمت پيشينگي دارند. كتاب حاضر به شرح زندگي رعدي آذرخشي و بررسي شعر و نثر و آراي اين شخصيت برجسته، نيز نگاه ديگران به وي، نمونه‌اي از سروده‌ها و نثر، نامه‌ها، و دست‌نوشته‌هاي او اختصاص يافته است.