هدف اصلي آموزش در دوران جهاني، آموختن براي پديد آمدن جامعة جهاني است، يكي از شيوه‌هاي بهبود شرايط تحقق جهاني شدن «پيچيدگي‌هاي كاربردي» است. در سيارة زمين انديشمنداني وجود دارند كه قادر به درك تمام پيچيدگي‌هاي موجود در زمين هستند؛ اما سيستم‌هاي آموزشي موجود در جهان به جاي پيوند اصول آموزشي و شناختي، آنها را تكه‌تكه كرده و به مسائل به صورت تك‌بعدي مي‌نگرند. حال با اين شرايط، براي جهاني شدن بايد به اصلاح روش شناخت، انديشه و آموزش پرداخت و آنها را كه مكمل يك‌ديگرند توامان مورد استفاده قرار داد. نگارندگان در اين كتاب، نخست با عرضة اطلاعاتي دربارة روش‌هاي استراتژيك جهاني شدن به بررسي اصول آن و رابطة ميان تجربه و استراتژي پرداخته و سپس سياست پيچيدگي انديشه را به همراه ويژگي‌هاي آن در راه رسيدن به جهاني شدن مطرح ساخته است. در ادامه چالش‌هاي دوران جهاني شدن را ارزيابي و آثار «ادگارمون»، يكي از نويسندگان كتاب حاضر را معرفي كرده است.