زبان محصول برداشت انسان از طبيعت است. با توجه به توانايي انسان، كنش عناصر طبيعي (محرك بيروني)، او را وادار به واكنش ساخت، به نحوي كه يكي از دستاوردهاي آن ابداع زبان بود. به واقع، عامل اوليه‌اي كه منجر به ابداع زبان شد، تقليد از صدا بود. بدين‌ترتيب، انسان با اسارت درآوردن صدا و تقليد از آن، كلمات متنوعي ساخت. پس از كسب مهارت زباني، بسياري ديگر از عناصر زبان بر اثر خصلت الگوبرداري مغز و هم‌چنين بهره‌وري از ساير خلاقيت‌هاي فردي، ابداع گرديد. در برهه‌اي ديگر مشاهده خواهيم نمود كه چگونه شيوة زندگي انسان بر روند پيدايش و رشد زبان تاثير گذاشت. در كتاب حاضر، ذهن آدمي قبل و بعد از پيدايش زبان گام به گام بررسي گرديده است. دليل پيدايش زمان در ذهن، نماد زمان در زبان و ضرورت درجه‌بندي آن نيز از ديگر مباحث مورد مطالعه مي‌باشد. در كتاب، زبان بر اساس احساس‌هاي شش‌گانة انسان و عناصر تاثيرگذار طبيعت بر وي ارزيابي گرديده است.