ايران كشوري در حال توسعه و رو به پيشرفت است. دريچه‌هاي اميد با شكوفايي علمي و به كارگيري تجربه‌هاي مفيد ديگران و با تكيه بر مشاركت و همياري مردم در توسعة كشور به دروازه‌هاي بالندگي و توسعة ملي تبديل مي‌شود. منابع طبيعي، سرمايه‌هاي فرهنگي، نيروي انساني و سرمايه‌هاي اجتماعي، نقاط اميد و تكيه‌گاه ارزشمند رشد و تحول جامعة ايران تلقي مي‌شوند. استفاده از ظرفيت و توانمندي مردم در قالب طرح‌ها و پروژه‌هاي مشاركتي يكي از راه‌هاي استقلال همه‌جانبة كشور در زمينه‌هاي مختلف است. گسترش دانش توسعه و روش‌هاي آن در دانشگاه‌ها و موسسات تحقيقاتي و نيز آشنا ساختن مديران با روش‌هاي توسعه مي‌تواند مسير تحقق توسعة كشور را بيش از پيش هموار سازد. رعايت اخلاق عمومي و فرهنگ بومي در اجراي برنامه‌هاي توسعه از اهميت خاصي برخوردار است. نگارندة كتاب حاضر، راز و رمز موفقيت در برنامه‌هاي توسعه را جلب مشاركت مردم در برنامه‌هاي توسعه مي‌داند و كارگزاران توسعه را تشويق مي‌كند تا برنامه‌ها و پروژه‌هاي توسعه را بر اساس نيازهاي مردم طراحي و اجرا كنند. كتاب، كه در زمينة روش‌هاي توسعه نگاشته شده، به دليل استفاده از تجارب گوناگون در كشورهاي در حال توسعه و نيز امكان استفادة قشر وسيعي از مخاطبان از جمله دانشجويان، مديران، كارشناسان و محققان توسعه از آن به عنوان متن قابل استفاده در جامعة ايران براي ترجمه برگزيده شده است.