ابونصر فارابي (324-398 هـ . ق)، معلم ثاني را مي‌توان موسس فلسفة اسلامي در قرائت مشائي نوافلاطوني آن دانست كه با نبوغ، روشن‌انديشي و دانش وسيع خويش جنبة هستي‌شناختي فلسفة اسلامي را بر محور مفاهيمي همچون وجود، ماهيت، مفارقت، امكان، وجوب، فيض و... پايه‌گذاري كرد. كتاب‌ها و رسالات او طيف وسيعي از دانش‌ها را از منطق و فلسفه تا طبيعيات و موسيقي دربرمي‌گيرد كه در اين كتاب ترجمة دوازده رسالة فلسفي وي آمده است و عنوان آن رسالات عبارت‌اند از: پيدايش فلسفه؛ فلسفة افلاطون، بخش‌ها و ترتيب مباحث آن؛ مقاصد متافيزيك ارسطو؛ جمع‌بندي انديشه‌هاي دو حكيم: افلاطون و ارسطو؛ شرح رسالة زينون كبير؛ باورهاي قلبي؛ اثبات موجودات مجرد؛ در دانش الهيات؛ تعليقات؛ فصل بندي كتاب انديشه‌هاي اهل آرمان شهر؛ پرسش‌هاي درخشان و پاسخ‌هاي كامل؛ و نيايشي بزرگ.